De koren- en pelmolen van Oostwold was een achtkante rietgedekte stellingmolen op een stenen onderstuk en met een rietgedekte kap. Beide roeden waren voorzien van zelfzwichting en hadden een vlucht van 22 m. Eén van de roeden was voorzien van een stroomlijnneus. De molen was uitgerust met twee pel-, één paar rogge- en één paar weitstenen (in 1830), later met twee koppels maalstenen en twee pelstenen. De molen had als hulpkracht een elektromotor van 20 pk, die het takrad aandreef.

De molen is gebouwd in 1820, in opdracht van Albertus Kranenborg, die het restant van een voorgaande molen had gekocht van Hendrik Post. Deze voorganger dateerde van 1788 en was op 11 september 1819 afgebrand, alleen het muurwerk is toen blijven staan.

Eigenaars zijn geweest: tot zeker 1855 Albertus Kranenborg, daarna Nanno Kranenborg, A. Kranenborg (in 1896, 1901 en 1906) en N.A. Kranenborg. Sinds 1 november 1947 was S. Schaub eigenaar, hij woonde in de gerestaureerde sarrieshut. Meesterknecht op de molen was van 1906 tot 1947 Heiko Wolda.

In 1952 is de molen hersteld door molenmaker Roemeling en Hassing (kosten f.6127). In 1959 is hij nogmaals hersteld, door molenmaker B.K. Dijk te Leek. Daarna werd de molen verwaarloosd. Hij is afgebrand in de nacht van 29 op 30 juni 1966, alleen een deel van de muur van het achtkant is blijven staan.

Standplaats: aan de noordoostzijde van het dorp. Coördinaten 265,75#581,10.