Oliemolen Concordia, ook wel ‘De Tweede Oliemolen’ of ‘De Oude Oliemolen’ genoemd, was de tweede oliemolen van de stad af gezien. Het was een achtkante rietgedekte stellingmolen met een met witte horizontale planken gedekt tussenstuk op een schuur en met een rietgedekte kap. Beide roeden waren voorzien van zelfzwichting. De molen was uitgerust met 6 stampers, 4 heien, 2 fornuizen, 2 breekstenen (kollergang) en 5 oliebakken.

De molen is gebouwd vóór 1771 (wellicht in 1734). In het riet van de molen stond het jaartal ‘1855’ gedekt, aangevende dat in dat jaar de molen van een nieuw rietdek werd voorzien.
Eigenaars zijn geweest: verkoop in 1809 door Tiddo Folmer en de weduwe Pieter Louwes (Tiddo Folmer en Comp.), koper werd Jacobus Harmen Smedes tot 1815; in 1815 wordt verkocht namens J. Smedes 'de tweede of oude oliemolen'; daarna A. Sonius en Comp, Abraham Sonius voor 1/4, Jan Sonius Azn. voor 1/4, Popko Joosts Swaagman voor 1/4, Hindrik Nanninga voor 1/8 en Joost Swaagman voor 1/8 tot 1829; daarna Jan Sonius Uzn. tot 1837; daarna firma Janson en Comp. tot 1847; daarna J.P. Toxopeus tot 1856; in 1866 de weduwe Berend Derks van Bruggen; daarna H.B. van Bruggen, onder andere in 1875; daarna sinds 1883 de weduwe H.B. van Bruggen.

De molen is afgebroken in 1904. Hij werd toen door F. Westerling aangekocht en te Noord-Sleen herbouwd.

Standplaats: 1,2 km ten oost-noordoosten van de toren aan de zuidzijde van het Damsterdiep. Coördinaten 235,24#582,34.