Deze koren- en pelmolen was een achtkante met geasfalteerde planken gedekte stellingmolen op een stenen (waalsteen) tussen- en onderstuk en met een geasfalteerde kap. Beide roeden waren voorzien van zelfzwichting. In 1916 werden door H.K. van Ankum twee Pot-roeden besteld, te weten een buitenroede nr. 2375 met een lengte van 21,00 m en een binnenroede nr. 2376 met een lengte van 20,85 m.

De molen is gebouwd in 1856, de vergunning dateert van 24 april 1856. Hij verving een standerdmolen die op deze plaats stond en die waarschijnlijk gebouwd is in 1662. Op kaarten van 1686, 1781 en 1837 staat hier een molen aangeggeven. In 1787 vindt er een verkoping plaats door Jan Cornelis. Uit archiefstukken valt op te maken dat in 1825 J.C. Kooy hier mulder was. In 1831 was J.K. Kooi eigenaar van de molen.

Als eigenaars van de molen zijn bekend: J.K. Kooi, K.J. Kooi, weduwe K.J. Kooi (1866), D. Swama (tot 1868), J.L. Bansema (tot 1876), J.J. Oosterhof, weduwe J.J. Oosterhof (hertrouwd met P.van der Kooi, tot 1884), M. Kito (tot 1909), H.K. van Ankum. Lange tijd waren de molenaars tevens bakker.

De molen is afgebrand in november 1933 - de brand was ontstaan door kortsluiting (er was elektrische hulpkracht in de molen geïnstalleerd). Het onderstuk van de molen is nog steeds aanwezig.

Standplaats: in het dorp ten oosten van de weg naar het noorden. Coördinaten: 213,47#583,64.